Voorbereiding
Door: Lydia
Blijf op de hoogte en volg Lydia de Been
08 Maart 2014 | Nederland, Valkenburg
Op het zonnige 8 maart zijn ons pap en ik naar Limburg gereden om daar de Mergelland route te gaan fietsen. Een prachtige, bergachtige route als voorbereiding op de tocht naar Rome.
En of die bergachtig was. pff de zweetdruppels druipen weer van mijn lijf als ik eraan terug denk.
De tocht startte in de schitterende stad Valkenburg. Mijn vader had aangegeven dat de eerste 75 km niet zo zwaar zouden zijn. Wat niet zo zwaar, de eerste 300 meter was al een klim waarbij ik gelijk mijn fiets in de laagste versnelling kon zetten. Niet even rustig inkomen, nee hoppa, gas erop! De kilometers daarna vielen inderdaad mee. Maar ondanks de vlakke wegen kwam er niet echt snelheid in, want fietsen met een navigatiesysteem kost toch wel de enige energie. Zeker als deze ook nog niet werkt hoe mijn vader zou willen. Na 20 km gemopper op dat ding, terwijl ik genoot van al het moois om mijn heen en het schitterende weer, kwam ook bij pap de positieve energie. Deze werd even onderbroken door hevige buikkrampen van het heerlijke eten van moeders die avond daarvoor. En dat middenin een lange klim naar de top van een berg. Ach ja ons pap had alle tijd om de natuur even te bemesten eer Lydia eindelijk een keer, op haar dooie gemakje de top had bereikt. Daar een boterham te hebben gegeten, ging de tocht weer verder. Nu heerlijk bergafwaarts met het uitzicht op Maastricht fietsten we op weg naar onze overnachtingsplaats Noorbeek. Tot 55 km was het allemaal goed te doen. Maar voorbij Eijsden, de laatste 20 km, was echt effe afzien. De ene berg naar de andere berg kwam voorbij met wel stijgingen van 12%. Maar we waren niet flauw en gingen gewoon door. Rond etenstijd kwamen we in Noorbeek aan met al redelijk wat verzuring in de beentjes. Pap had een leuke Bed & Breakfast geregeld net buiten Noorbeek. Potverdikkie zeg nou, net buiten Noordbeek, jaja. Nog maar 3 km. Zo dat hebben we ook even geweten. Moesten voordat we bij de B&B waren nog even een paar keer klimmen. Maar uiteindelijk was het de moeite waard. We eindigde bij een schitterend landschap waar een prachtige, authentieke villa stond met een boerderij erbij. We werden vriendelijk ontvangen door de gastvrouw en - heer. Na heerlijk te hebben gedoucht en ons te hebben omgekleed, gingen we opzoek naar een restaurantje. De gastvrouw gaf aan dat in Slanaken en Noorbeek leuke restaurantjes waren, maar ook bij de buren. Ik keek ons pap aan en zei:' dat wordt bij de buren eten.' Moest er niet aan denken om weer die steile berg van 3 km te beklimmen. Wij dus opweg naar de buren waar een groot bord met GESLOTEN bij de deur hing. Néééééé!! Het zal toch niet waar zijn. Met een ontzettende honger liepen we terug naar de B&B. De gastvrouw zag ons. Wij aangegeven dat het restaurantje was gesloten. Ze had zo'n medelijden met ons dat we de auto meekregen om naar Noorbeek toe te rijden om te eten. Zo dat was een hele opluchting. En wat hebben we heerlijk gegeten in eetcafé Tinus. Heerlijke stoofpotjes werden voor onze neus geserveerd. Dat was wel nodig, want de volgende dag zou nog zwaarder worden.
Na heerlijk te hebben geslapen en wakker te zijn geworden van de natuurgeluiden (koeien , tractor, haan en kippen) stond voor ons een uitgebreid ontbijt klaar. Wat was het al genieten op de vroege ochtend. Vol energie begonnen we aan het tweede gedeelte van de Mergellandroute. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Stijgingen van 10% waren niets. Maar oooh wat was het schitterend weer en wat een uitzichten. Super! Naast afzienwas het ook echt genieten. Een Limburgse vlaai mocht daarbij zeker niet ontbreken. Toen kwamen ze; de 5 sterren bergen 10%, 12% en zelfs 16 en 17% stijgingen. Het lukte steeds beter en met de complimenten van andere wielrenners en wandelaars werd de kracht in jezelf alleen maar groter. De Keutenberg was wel een tikkeltje te stijl op de fiets met bagage achterop. Maar de beer van het Veer kwam toch een heel eind. Op deze dag 62 km gefietst. Rond 15.30 weer in Valkenburg aangekomen, reden we met een voldaan gevoel weer terug naar Raamsdonskveer.
En of die bergachtig was. pff de zweetdruppels druipen weer van mijn lijf als ik eraan terug denk.
De tocht startte in de schitterende stad Valkenburg. Mijn vader had aangegeven dat de eerste 75 km niet zo zwaar zouden zijn. Wat niet zo zwaar, de eerste 300 meter was al een klim waarbij ik gelijk mijn fiets in de laagste versnelling kon zetten. Niet even rustig inkomen, nee hoppa, gas erop! De kilometers daarna vielen inderdaad mee. Maar ondanks de vlakke wegen kwam er niet echt snelheid in, want fietsen met een navigatiesysteem kost toch wel de enige energie. Zeker als deze ook nog niet werkt hoe mijn vader zou willen. Na 20 km gemopper op dat ding, terwijl ik genoot van al het moois om mijn heen en het schitterende weer, kwam ook bij pap de positieve energie. Deze werd even onderbroken door hevige buikkrampen van het heerlijke eten van moeders die avond daarvoor. En dat middenin een lange klim naar de top van een berg. Ach ja ons pap had alle tijd om de natuur even te bemesten eer Lydia eindelijk een keer, op haar dooie gemakje de top had bereikt. Daar een boterham te hebben gegeten, ging de tocht weer verder. Nu heerlijk bergafwaarts met het uitzicht op Maastricht fietsten we op weg naar onze overnachtingsplaats Noorbeek. Tot 55 km was het allemaal goed te doen. Maar voorbij Eijsden, de laatste 20 km, was echt effe afzien. De ene berg naar de andere berg kwam voorbij met wel stijgingen van 12%. Maar we waren niet flauw en gingen gewoon door. Rond etenstijd kwamen we in Noorbeek aan met al redelijk wat verzuring in de beentjes. Pap had een leuke Bed & Breakfast geregeld net buiten Noorbeek. Potverdikkie zeg nou, net buiten Noordbeek, jaja. Nog maar 3 km. Zo dat hebben we ook even geweten. Moesten voordat we bij de B&B waren nog even een paar keer klimmen. Maar uiteindelijk was het de moeite waard. We eindigde bij een schitterend landschap waar een prachtige, authentieke villa stond met een boerderij erbij. We werden vriendelijk ontvangen door de gastvrouw en - heer. Na heerlijk te hebben gedoucht en ons te hebben omgekleed, gingen we opzoek naar een restaurantje. De gastvrouw gaf aan dat in Slanaken en Noorbeek leuke restaurantjes waren, maar ook bij de buren. Ik keek ons pap aan en zei:' dat wordt bij de buren eten.' Moest er niet aan denken om weer die steile berg van 3 km te beklimmen. Wij dus opweg naar de buren waar een groot bord met GESLOTEN bij de deur hing. Néééééé!! Het zal toch niet waar zijn. Met een ontzettende honger liepen we terug naar de B&B. De gastvrouw zag ons. Wij aangegeven dat het restaurantje was gesloten. Ze had zo'n medelijden met ons dat we de auto meekregen om naar Noorbeek toe te rijden om te eten. Zo dat was een hele opluchting. En wat hebben we heerlijk gegeten in eetcafé Tinus. Heerlijke stoofpotjes werden voor onze neus geserveerd. Dat was wel nodig, want de volgende dag zou nog zwaarder worden.
Na heerlijk te hebben geslapen en wakker te zijn geworden van de natuurgeluiden (koeien , tractor, haan en kippen) stond voor ons een uitgebreid ontbijt klaar. Wat was het al genieten op de vroege ochtend. Vol energie begonnen we aan het tweede gedeelte van de Mergellandroute. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Stijgingen van 10% waren niets. Maar oooh wat was het schitterend weer en wat een uitzichten. Super! Naast afzienwas het ook echt genieten. Een Limburgse vlaai mocht daarbij zeker niet ontbreken. Toen kwamen ze; de 5 sterren bergen 10%, 12% en zelfs 16 en 17% stijgingen. Het lukte steeds beter en met de complimenten van andere wielrenners en wandelaars werd de kracht in jezelf alleen maar groter. De Keutenberg was wel een tikkeltje te stijl op de fiets met bagage achterop. Maar de beer van het Veer kwam toch een heel eind. Op deze dag 62 km gefietst. Rond 15.30 weer in Valkenburg aangekomen, reden we met een voldaan gevoel weer terug naar Raamsdonskveer.
-
24 Maart 2014 - 15:48
Chantal :
Hey Lydia,
Heel leuk om te lezen en dat je het zo bij gaat houden.
Zo kunnen we jullie volgen wat jullie doen en waar jullie zijn.
Echt heel leuk!
Nog even en dan komt jullie uitdaging eraan.
Super veel succes en heel veel plezier!
Liefs Chantal -
24 Maart 2014 - 16:21
Marianne Leijdsman:
lydia en broertje wat leuk gedaan kan
ik jullie gaan volgen op jullie reis naar
rome. ik wens jullie nog hel veilige kilometers
en lydia pas je een beetje op je paps
ook ik vind het knap van jou paps en mijn broer.
ik blijf jullie met spanning volgen groetjes
tante marianne
-
27 April 2014 - 15:40
Frank:
He Bikkels, lees dat jullie er al flink voor getraind hebben. Zo heftig als jullie nu al hebben meegemaakt zal je in je tocht niet echt tegen komen.
Je zal vooral in Italië gaan genieten. Vergeet daar niet het plaatsje Sienna aan te doen. Als je daar 's morgens weg fiets is het net of dat er mooie groene deken over het landschap ligt.
Lydia, Zelf draag ik nooit een helm. Geeft me geen vrij gevoel. Wil wel ff iets over jou helm zeggen. Als je hem dan toch draagt. Moet je hem meer naar voren zetten. Net zoals je Pa. zo heeft hij weinig nut als je op je gezicht zou vallen wat ik niet hoop.
Succes en ga jullie volgen
groetjes,
Frank -
03 Mei 2014 - 12:46
Gonny:
Zet hem op. Jullie kunnen het en maak er een gezellige trip van en vooral GENIETEN .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
